Παλαιότερα, όταν κάποιος έπαιρνε ένα πτυχίο Πανεπιστημίου ήταν ευτυχής. Με το πτυχίο εξασφάλιζε κοινωνική αναγνώριση, κύρος και καλές συνθήκες εργασίας. Ένας Πολιτικός μηχανικός ή ένας Δικηγόρος ήταν εξαίρετα επαγγέλματα. Ακόμη και ένας καθηγητής ήταν για την περιοχή μας επάγγελμα πολύ καλό και σπάνιο.
ΘΥΜΑΜΑΙ, το Σεπτέμβριο του 1965 όταν κατέβηκα για πρώτη φορά στην Άρτα να φοιτήσω στην Α΄ Γυμνασίου, την πρώτη ημέρα παρακάλεσα τον ξάδελφο μου ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ, κάνοντας βόλτα στην αγορά, να μου δείξει έναν καθηγητή. Ήθελα δω πως είναι ο καθηγητής!!! Δεν είχα δει καθηγητή ποτέ μέχρι τότε !
Νάτος ένας, μου είπε ο Δημήτρης, δείχνοντας, τον θεολόγο καθηγητή ΑΓΓΕΛΗ.
Τον κοίταξα προσεκτικά και σκέφτηκα. Α! έτσι είναι οι καθηγητές κοντούληδες, παχουλούληδες, και φοράνε άσπρο σακάκι, άσπρο πουκάμισο, άσπρο παντελόνι και άσπρα παπούτσια!!!
Νόμισα πως όλοι οι καθηγητές, είχαν την ίδια εμφάνιση με εκείνη του ΑΓΓΕΛΗ.
Με τα χρόνια πλήθαιναν οι πτυχιούχοι Πανεπιστημίου και τα πτυχία έχασαν το κύρος τους. Οι νέοι μας, παίρνουν Πτυχία Πανεπιστημίου, παίρνουν μεταπτυχιακά, σπουδάζουν μέχρι τα 40 τους χρόνια και δουλειά δεν βρίσκουν !!!
Για το λόγο αυτό και το Υπουργείο Παιδείας μετονομάστηκε σε ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ!!! Αφού δεν υπάρχουν νέες θέσεις εργασίας, όσο ζείτε θα σπουδάζετε για να μαθαίνετε !!!
Αν κάποιοι νέοι τα διαβάζουν, θα λένε από μέσα τους «αυτά είναι παραμύθια» και όμως αγαπητοί μου, είναι αλήθειες.
Αν κάποιοι νέοι τα διαβάζουν, θα λένε από μέσα τους «αυτά είναι παραμύθια» και όμως αγαπητοί μου, είναι αλήθειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος