Το 1976, υπηρετούσα υπάλληλος σ ένα ορεινό χωριό της Δυτικής Πελοποννήσου. Τη Νέα Φυγαλεία. Τόσο η Ν. Φυγαλεία, όσο και τα γύρω χωριά είχαν πληθώρα ανωτάτης βαθμίδας υπαλλήλων σε όλα τα Υπουργεία. Κάτι ασήμαντοι συνοικισμοί, είχαν βγάλει ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ, ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ και πληθώρα μεσαίας βαθμίδας υπαλλήλων, που πλαισίωναν την Κρατική Μηχανή.
Ρώτησα πως γίνεται αυτό;
Η απάντηση ήταν: Το κοντινό τριτάξιο - εξατάξιο Γυμνάσιο της Ανδρίτσαινας και πριν το 1940 ξεπερνούσε τους 250 μαθητές. Τότε δεν υπήρχε Λύκειο. Προπολεμικά των 1/3 των νεαρών παιδιών τελείωναν οπωσδήποτε το Γυμνάσιο.
Αμφιβάλλω πριν το 40, αν όλα τα Γυμνάσια της Ηπείρου μαζί, ξεπερνούσαν τους 250 μαθητές.
Γι αυτό και σήμερα η Πελοπόννησος, σ όλες τις Κυβερνήσεις, κρατά τα σκήπτρα της εξουσίας !
Φανταστείτε πόσοι παππούδες μας θα μπορούσαν να είχαν γίνει ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ, ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ, ΓΕΝΙΚΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ σε Υπουργεία, σε ΔΕΚΟ. Όλοι αυτοί μέσα απ την κρατική Μηχανή, θα είχαν αλλάξει το ΡΑΔΟΒΥΖΙ ! Δυστυχώς δεν είχαν την εύνοια της τύχης !
Κατακαημένη ΗΠΕΙΡΟ ! πρόσθεσε ο Θεοχάρης Μαμούχαλος
 |
| Τζουμέρκα foto Alkis Sakkas |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος