Ο
φίλος του Λάμπρου, ο Μενέλαος, άρχισε να εξιστορεί.
- Τον προηγούμενο μήνα που ήμουν στην Αθήνα, με κάλεσε ό Υπουργός σε μια εξαιρετική ταβέρνα. Εκεί τρώγοντας και πίνοντας οι δυό μας ανταλλάξαμε πολύ χρήσιμες ιδέες. Ο Υπουργός έμεινε πολύ ενθουσιασμένος και μου είπε:
"Την
επόμενη φορά που θα ανέβεις στην Αθήνα να με ειδοποιήσεις εγκαίρως. Θέλω να ξανασυναντηθούμε να συνεχίσουμε τη
συζήτηση. Οι απόψεις σου γύρω από πολλά θέματα του Υπουργείου μου είναι πολύ
ενδιαφέρουσες. Μαζί θα λύσουμε πολλά χρονίζοντα προβλήματα του Υπουργείου μου".
Εκεί
ο Λάμπρος τον διέκοψε λέγοντας:
- Ξέχασες
ότι μιλάς με το φίλο σου το Λάμπρο. Τι είχαμε συμφωνήσει από παλιά; μεταξύ μας ειλικρίνεια.
Και
ο Φίλος απαντά:
- Αυτό
το ψέμα το έχω πει τόσες φορές!, σε τόσους πολλούς!, που τελικά το πίστεψα κι εγώ πως είναι
Αλήθεια!. Συγνώμη φίλε Λάμπρο.
Τάδε
έφη Λάμπρος.