Καλώς ήρθατε!!!

Άν μας επισκεφτείτε, ευχόμαστε Κ α λ ό ... κ ο υ ρ ά γ ι ο ! ....... γίνονται καινούργιοι νόμοι, χωρίς να μας ζητούν τη γνώμη ! ........ Οκτώβριος 2010



Με κάθε επιφύλαξη, Κυριακή γιορτή και σχόλη νάταν η βδομάδα όλη .............
Η γενιά του πολυτεχνίου ξεκίνησε με καλές προθέσεις, αλλά στην πορεία οι περισσότεροι πρωτεργάτες με τις παρεούλες τους, έγιναν αριστεροί με δεξιές τσέπες, είπε "ανώνυμος πολίτης"
Οι αριστερές τσέπες σήμερα, είναι πιο γεμάτες απ τις δεξιές, είπε ο kapaka pappas
Είναι ορεινό χωριό, έδρα του Δήμου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ. Απέχει 29 χιλ. από την Άρτα και 25,4 χιλ. από τον κόμβο της ΙΟΝΙΑΣ οδού, που κάποια μέρα θα τελειώσει. που θα πάει;Από 12 Απριλίου 2017 Λειτουργεί από Ρίζα ως κόμβο Αμφιλοχίας, μήκος 96 χλμ. και Σελλάδες-Πέρδικα 53 χλμ. 3-8-2017 ολοκλήρωση!

Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν - Αντιγόνη - (Μα να μισώ δεν έγινα, γεννήθηκα για να αγαπώ)


Αστεία γεγονότα

 

Εδώ θα βρείτε λίγα από τα αστεία γεγονότα που έγραψα όταν πρωτοάνοιξα το blog

Αν θέλετε να διαβάσετε πολλά αστεία γεγονότα   κατεβείτε κάτω στο τέλος της ιστοσελίδας. 

Κάτω-κάτω δεξιά υπάρχει η λέξη «ετικέτες».

Κάτω από τη λέξη αυτή,  στην 8η περίπου σειρά γράφει «ΑΣΤΕΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ»  .  Κάντε κλικ εκεί και θα παρουσιαστούν πάρα πολλά. Με κλικ «προηγούμενα»  ή  «επόμενα»  μπορείτε να τα διαβάσετε όλα.

 

Ο Μήτσος μέσα στο "κουτί"


Ο Παντελής   ήταν ιδιοκτήτης λεωφορείου και εκτελούσε τη γραμμή  ΧΕΛΩΝΑ – ΑΡΤΑ – ΧΕΛΩΝΑ.    Με τα λεωφορεία τότε, λόγω έλλειψης άλλων μεταφορικών μέσων εκτελούνταν  και οι πάσης φύσεως μεταφορές εμπορευμάτων.  Σημειωτέον είναι ότι τα λεωφορεία  δεν είχαν τα σημερινά αμπάρια. Όλα τα εμπορεύματα τα ανέβαζαν στην οροφή από  εξωτερική σκάλα, που ήταν ενσωματωμένη στο πίσω μέρος, πλάι και πάνω απ τη σκάρα των λεωφορείων.  Η οροφή όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες,  ήταν ειδικά διαμορφωμένη για την ασφαλή μεταφορά των εμπορευμάτων.

Μια γριά ήταν ετοιμοθάνατη και οι οικείοι ζήτησαν απ τον  Παντελή  να τους φέρει ένα "κουτί"  (κάσα – φέρετρο) από την Άρτα. Ο Παντελής  πρόθυμος όπως πάντα, αγόρασε το κουτί και το ανέβασε στην οροφή με διάφορα άλλα εμπορεύματα της ημέρας. Τα καθίσματα ήταν πολύ λίγα, το λεωφορείο γέμισε με καθιστούς και όρθιους επιβάτες. Ένας απ τους επιβάτες, ο Μήτσος  απ  το Κλειδί,  επειδή δε χωρούσε ούτε όρθιος, ανέβηκε στην οροφή στο χώρο μεταφοράς των εμπορευμάτων. 



Στη διαδρομή άρχισε να βρέχει γι αυτό μπήκε μέσα στο "κουτί," το οποίο σκέπασε με το κάλυμμά του. Ενώ η βροχή σταμάτησε ο Παντελής καθ οδόν συνάντησε τον Χριστόφορο απ τη Χελώνα και του λέει:
Ανέβα και συ πάνω, μέσα δε χωράς.
Ο Χριστόφορος ανέβηκε στην οροφή και έκατσε πλάι απ την κάσα. Ο Μήτσος, επειδή μέσα στο "κουτί" ένοιωθε κάπως άβολα, ανασήκωσε λίγο το κάλυμμα και έβγαλε έξω το χέρι να δει αν βρέχει. Ο Χριστόφορος βλέποντας το χέρι να βγαίνει απ την κάσα, χάνει την ψυχραιμία του και έντρομος δίνει ένα σάλτο και πηδά απ την οροφή στο έδαφος. 
Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν χωμάτινος με ροδιές και το λεωφορείο δεν έτρεχε, γι αυτό ο Χριστόφορος γλύτωσε το βέβαιο θάνατο. Την έβγαλε φτηνά με μερικά κατάγματα.....
Μια πραγματική ιστορία με εικονικά ονόματα «κάθε ομοιότητα με πρόσωπα είναι συμπτωματική».
ΑΦΗΓΗΣΗ: Dimos .....


ΑΣΤΕΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ,  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013 Κώστας Α. Παππάς 

Πέμπτη, 3 Μαρτίου 2011


Πριν πολλά – πολλά χρόνια μια Καλεντινιώτισσα ξεσκέπασε την καρδάρα, διαπίστωσε ότι το γάλα είχε «γινώσει» και βγήκε να φέρει το καδί να «κοπανίσει».  
Ένα «γατσούνι» (γατάκι)  πηγαίνοντας να φάει λίγο γάλα έπεσε μέσα στην καρδάρα. Γυρίζοντας η γυναίκα βλέπει το γατσούνι να κλωτσάει μέσα στο γάλα προσπαθώντας να βγει απ την καρδάρα.
Το πιάνει απ το λεμό το τινάζει δυο τρεις φορές πάνω απ την καρδάρα και το πετάει παραπέρα.
Ο σύζυγος παρακολουθώντας τη σκηνή λέει,
-         Ποπώ τη βρομόγατα μας λώβιασε το γάλα.  Πέταξέ το  να το «φάει του γρούνι» .
-         Σιγά μη πετάξω το γάλα !  Ημείς θα το φάμε;;;  Θα το κοπανίσω . «Ο αστυνόμος θα φάει το βούτυρο κι ο δάσκαλος το ξινόγαλο», απάντησε η γυναίκα του.
Ο σύζυγος δεν ξαναμίλησε. «διαταγή τ αστυνόμου και τα σκλιά δεμένα» έλεγε η παροιμία.

Μη σας φαίνετε καθόλου παράξενο. Σήμερα συμβαίνουν ακόμα χειρότερα. Ο παραγωγός ραντίζει τα φρούτα με επικίνδυνα φάρμακα και την άλλη μέρα τα πουλάει. Ταΐζει τα κοτόπουλα ορμόνες και τα πουλάει χωρίς κανένα δισταγμό! Εμείς θα τα φάμε; ΟΧΙ, άλλοι θα τα φάνε ! λέει.  
Πάντα και πάντοτε, πάνω απ όλα, ήταν και θα παραμείνει, το προσωπικό συμφέρον. 
ΑΣΤΕΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 Κώστας Α. Παππάς



Ήταν ο αδελφός μου, μοιάζουμε παράξενα

 by Kapaka Pappas on Τετάρτη, 8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 7:45 μ.μ.   
        Στο Τυμπά Διχομοιρίου για πολλά χρόνια, ήταν δάσκαλος ο Παντελή Νάκος. Κατά τη δεκαετία του 1950, ο Παντελής δεν πήγαινε κάθε μέρα πρωί στο σχολείο. Άλλοτε πήγαινε πρωί και έμεινε όλη μέρα, άλλοτε το γιόμα, άλλοτε το μεσημέρι και μερικές ημέρες δεν πήγαινε καθόλου. Είχε να κάνει και τις αγροτικές δουλειές ο άνθρωπος, να ταΐσει και να αρμέξει  γίδια, πρόβατα, να οργώσει, να σπείρει, να σκαλίσει, να θερίσει ……, ήταν οικογενειάρχης, έπρεπε να τα προλαβαίνει όλα,  το ομολογούσε και ο ίδιος.   Δεν συνέβαινε το ίδιο και με τους μαθητές. Εκείνοι έπρεπε να πηγαίνουν στο σχολείο του Τυμπά πρωί-πρωί και να μένουν μέχρι το βράδυ,  ακόμα και όταν έλειπε ο δάσκαλος. Αλλοίμονο σε εκείνον που θα έφευγε επειδή έλλειπε ο δάσκαλος. Το σπίτι του Παντελή ήταν μέσα σε μια ρεματιά. Το ρέμα αυτό πηγάζει πάνω απ το Τυμπά και ενώνεται με το ποτάμι στα Κλαγκέικα.
       Μια ανοιξιάτικη μέρα πριν τις 9 το πρωί, ενώ όργωνε με τα βόδια, ένα χωράφι κοντά στο σπίτι του, βλέπει στο ρέμα να έρχεται  ένας άγνωστος, χοντρός και καλοντυμένος άνθρωπος.  Αχ΄ ο επιθεωρητής είπε μέσα του. Χωρίς να του δώσει σημασία συνέχιζε να οργώνει. Ο άγνωστος τον πλησίασε και τον καλημέρισε ευγενικά.
_ Είναι μακριά απ εδώ το Τυμπά; τον ρώτησε.
_ Δεν πάει στο Τυμπά απ οδώ!!! Απάντησε ο Παντελής.
_ Απ εδώ με έστειλαν ! είπε ο άγνωστος.
_ Σούπα δεν πάει απ οδώ!!!, αφού δεν πνίγηκες ως εδώ, απ εδώ πέρα θα γκρεμιστείς δε γλυτώνεις, του είπε αυστηρά ο Παντελής.  
_ Κύριέ μου, είμαι ο επιθεωρητής των σχολείων, σε παρακαλώ βοήθησέ με να φτάσω στο Τυμπά, είπε ο άγνωστος.
_ Άη παράτα με άνθρωπέ μου, σούπα και σου ξανάπα δεν πάει δρόμος απ εδώ. ΄Η θέλς να αφήσω τα βόδια μαναχά να τα τσμπήσει κάνας ντάβανος και να πάθω καμιά ζμιά, ξανάπε ενοχλημένος ο Παντελής.
_ Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνω ;  είπε ο επιθεωρητής.  
_ Σ θέλω το καλό, να γυρίσεις πίσω, να πάς στην Πέρα Καλεντίνη. Απ εκεί πάει ο δρόμος  στο Τυμπά.
     Ο επιθεωρητής πήρε το δρόμο του γυρισμού, ο Παντελής συνέχιζε να οργώνει. Όταν σιγουρεύτηκε ότι ο επιθεωρητής απομακρύνθηκε, έλυσε τα βόδια νίφτηκε, ντύθηκε, χτενίστηκε και σε σαράντα λεπτά της ώρας έφτασε στο σχολείο. Τα παιδιά ήταν όλα μαζεμένα εκεί και άρχισε το μάθημα. Μετά από 2,5 ώρες ο επιθεωρητής κατάκοπος, χτύπησε την πόρτα του σχολείου.  Ανοίγει ο δάσκαλος και ευγενικά του λέει.   Καλημέρα σας !!! Περάστε κύριε, πιστεύω πρέπει να είστε ο επιθεωρητής.  Βλέποντας το δάσκαλο, μένει για λίγο κάγκελο ο επιθεωρητής. Έπειτα συνέρχεται και κάθεται στην έδρα που του πρόσφερε με ευγένεια ο Παντελής.  Ο δάσκαλος συνεχίζει το μάθημα, ενώ ο επιθεωρητής κοίταζε το απουσιολόγιο, κοίταζε το μαθητολόγιο, διαπίστωνε ότι όλοι οι μαθητές ήταν στην τάξη και ξανακοίταζε πατόκορφα το δάσκαλο. Θάλεγε από μέσα του καλά ο δάσκαλος πρόλαβε και ήρθε, οι μαθητές πως βρέθηκαν στο σχολείο; Μήπως κάνω λάθος;  Το μάθημα συνεχίστηκε ως τ  απόγευμα και όλα πήγαν καλά.  
    Πλησίασε το βράδυ και ο επιθεωρητής έπρεπε να φύγει για την Καλεντίνη. Ο δάσκαλος διέκοψε το μάθημα, τον πήγε πιο πέρα από το σχολείο να τον ξεπροβοδίσει. Όταν τον αποχαιρετούσε ο επιθεωρητής λέει στο Παντελή.
    Δάσκαλε, δε μου λες, μήπως το πρωί ξανανταμώσαμε στο ρέμα;;;  
Τι λέτε κύριε επιθεωρητά, εγώ απ τις 7 είμαι στο σχολείο, τι ρέμα μου λέτε;;; μήπως ήρθατε απ το ρέμα;;;  και φτάσατε ζωντανός;;;
_  Απ το ρέμα ερχόμουνα, αλλά εκεί βρήκα έναν που σου έμοιαζε πολύ !, ίδιος με σένα,  εκείνος με γύρισε προς την Πέρα Καλεντίνη ! 
_  Ά, κατάλαβα, εκεί θα βρήκες εκείνο τον αδερφό μου, ένα κακομοίρη, ένα τρελούτσικο, είμαστε δίδυμοι, μου μοιάζει πολύ, εδώ και οι χωριανοί πολλές φορές μας μπερδεύουν.  Κύριε επιθεωρητά, απ εδώ, απ τη Πέρα Καλεντίνη να γυρίσεις !  άντε στο Καλό !!! 

       Την ιστοριούλα μου την αφηγήθηκε πολλές φορές, ο ίδιος ο μακαρίτης ο Παντελής, τη δεκαετία του 70 που ήταν συνταξιούχος. Μου άρεσε και πίνοντας στο καφενείο



Ένας άλλος παλιός δάσκαλος

Ένας άλλος παλιός δάσκαλος της ευρύτερης περιοχής μας, πέρασε τα 60 του χρόνια και ακόμα δίδασκε, σ ένα απομακρυσμένο από την πόλη σχολείο. Ένας μαθητής του,  έγινε επιθεωρητής στο Νομό Άρτας. Κάποια μέρα επισκέφτηκε το δάσκαλό του,  για τυπική επιθεώρηση. Ο δάσκαλος εκείνη τη μέρα δίδασκε την πρόσθεση κλασμάτων στους μαθητές του.  Ο δάσκαλος είπε: παιδιά ή πρόσθεση κλασμάτων είναι πολύ εύκολη. Προσθέτουμε τους αριθμητές και τον αριθμό που βρίσκουμε τον βάζουμε αριθμητή. Προσθέτουμε τους παρανομαστές και τον αριθμό που βρίσκουμε τον βάζουμε παρονομαστή. Το νέο κλάσμα είναι η πρόσθεση!!! Ο επιθεωρητής δεν άντεξε και του λέει: κύριε δάσκαλε, πρώτα τα κλάσματα πρέπει να τα κάνουμε ομώνυμα   ….. Αμέσως τον διέκοψε ο δάσκαλός του λέγοντας: ΠΑΨΕ  ΕΣΥ ΕΜΕΙΣ TOTE ΕΤΣΙ ΤΑ ΜΑΘΑΜΕ!!!
 Μου το διηγήθηκε ο συγχωριανός δάσκαλος,  Δημήτρης Γεωργόπουλος.



Εωράκαμεν τους ληστάς
Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμο Κιλκίς στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως
 «Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε «σταθήτε ρε παλιοπούστηδες  γαμώ το σταυρό σας» και ανταπαντησάντων «κλάστε μας τα αρχίδια», απέδρασαν.

Μια παρόμοια αναφορά,
λέγεται ότι στάλθηκε από Αστυνόμο της περιοχής μας, στη Διοίκηση χωροφυλακής Άρτας. « Σε οικισμόν  της Μεγαλόχαρης λίθος κυλιστής εφόνευσε έξ». Με το έξ εννοούσε  αίγα = γίδα. Η Διοίκηση Άρτας αμέσως απαντά. «Αναφέρατε άμεσα τα ονόματα των φονευθέντων…………». Ο Αστυνόμος συνεχίζει  «Δεν πρόκειται περί ανθρώπων, αλλά περί γίδας σιούτας κανούτας κουτσοκέρας».


Ο Ενωμοτάρχης στο ΒΕΛΕΝΤΖΙΚΟ

 by Kapaka Pappas on Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:21 π.μ.
 Υπενθυμίζω ότι μέχρι το 1912, η έδρα του Δήμου Ηράκλειας ήταν το Βελεντζικό. Ένα κλιμάκιο της χωροφυλακής με δυο χωροφύλακες και ένα ενωμοτάρχη ανέβηκαν στο Βελεντζικό για κάποια σοβαρή υπόθεση. Φτάνοντας στο καφενείο ο ενωμοτάρχης λέει στον  καφετζή.
_Θέλουμε να ειδοποιηθεί ο Δήμαρχος, θέλουμε να μας φροντίσει.
_Ο Δήμαρχος είναι στο βουνό με τα πρόβατα, αλλά πέστε μου τι θέλετε,  θα αναλάβω εγώ να σας εξυπηρετήσω, απαντά ο καφετζής.
 _Εμείς θα μείνουμε εδώ πέντε έξι μέρες, θέλουμε να μας εξασφαλίσετε Δ Ι Α Τ Ρ Ο Φ Η και Δ Ι Α Μ Ο Ν Η, λέει ο ενωμοτάρχης.
_ Τη διατροφή θα την αναλάβω εγώ, θα περάστε καλά, ΔΙΑ   ΜΟΝΗ τι να σου πω, είναι λίγο δύσκολο, έχουμε μια χήρα στο χωριό, εσείς είστε και πολλοί , θα δούμε, αν μπορεί να γίνει κάτι…….

Μου το αφηγήθηκε κάποιος χωριανός σας, αλλά δε θέλει να φανερώσω το όνομά του.



Μερικά από τα αστεία γεγονότα είναι:








Το φιάσκο των τελών ύδρευσης στην Καλεντίνη


Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς και τα βαφτιστήρια του


Ο Καραπάνος και οι ρουφιάνοι του


Η εξορία και η απαίτηση


Ο Αλέκος Ζέρβας

Ο υπουργός της Καλεντίνης



O Παντελής, ο Κώστας και το εισιτήριο


Η κλήση του μπάρμπα Ηλία


Ποιός θα φάει το βούτυρο και ποιός το ξινόγαλο;


Που έκρυβε τα λεφτά ο συχωρεμένος  ο Βασίλης; 







Η λογίστρια της ιδιωτικής κλινικής



Πάντα στις άδειες ήταν αδικημένος



Ο Γιάννης Σιάτος απ το Λούρο Πρεβέζης (αστεία ιστοριούλα)




Τα κλειδιά και το γαϊδούρι στο Cold Αμαρουσίου !

Οι 4 φίλοι, τα καλοψημένα ψάρια και το «γκαρσόνι»






Πάντα υπήρχαν προοδευτικές ιδέες !
by Kapaka Pappas on Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου 2010 στις 12:06 π.μ.
Η νεολαία πάντα πρωτοπορούσε, πάντα εύρισκε τον τρόπο της να παρουσιάζει κάτι καινούργιο. Στην Κρήτη, κάπου εκεί μεταξύ του 1936 – 1940, την περίοδο δικτατορίας ΜΕΤΑΞΑ,  κυκλοφόρησε μια μόδα. Οι νέοι,  25άρηδες και κάτω, φορούσαν το σακάκι τους στο ένα τους μανίκι. Ήταν η μαγκιά της εποχής!!! Αυτό φάνηκε πολύ ακραίο στους ηλικιωμένους προύχοντες και στην Αστυνομία. Καθώς λέγεται, με Απόφαση του αρμόδιου ΥΠΟΥΡΓΟΥ, εγώ πιστεύω μάλλον με διαταγή του Αστυνομικού Διευθυντή, δόθηκε  εντολή η Μαγκιά αυτή να καταπολεμηθεί στη ρίζα της, το μανίκι που κρέμονταν, οι χωροφύλακες έλαβαν διαταγή να το κόβουν επί τόπου, χωρίς συστάσεις, χωρίς διατυπώσεις.   Κρατούσαν στη τσέπη τους ένα ψαλίδι και όποιον συναντούσαν να φορά το σακάκι στο ένα μανίκι το άλλο επί τόπου του το έκοβαν. Επειδή οι νέοι δεν είχαν την πολυτέλεια να έχουν πολλά σακάκια,  οι μάγκες δεν πρόλαβαν για πολύ να χαρούν αυτή τη μόδα. Αυτό θα πει δικτατορία. 



Αχ… ένα μυαλό έχουμε χειμώνα καλοκαίρι.

Κοινοποίηση  Πέμπτη, 27 Μαΐου 2010 στις 8:08 μ.μ. Ο Kapaka Pappas έγραψε:

Ένας συγχωριανός, μας στις αρχές του Μάη, ήταν για μερικές μέρες στο χωριό μόνος του. Ένα απόγευμα απ το κινητό του τηλεφώνησε στη γυναίκα του (στο κινητό της). Εκείνη το άνοιξε με καθυστέρηση. Μίλησαν αρκετή ώρα, για τα σημαντικότερα θέματα που τους αφορούσαν και στη συνέχεια άρχισαν το κουτσομπολιό! Ο συγχωριανός διαπίστωσε, ότι η γυναίκα του μιλώντας κάτι έψαχνε. Κάποια στιγμή της λέει: δε σ ακούω καλά, ψάχνεις κάτι;;; Ναι, άσε «παιδί μου»  έχω χάσει το κινητό μου. Το έψαχνα, γ αυτό καθυστέρησα να σηκώσω το τηλέφωνο. Α ! μη στενοχωριέσαι, απάντησε ο σύζυγος, το κινητό σου θα στο βρω εγώ! Πήγαινε στο σαλόνι, ……… έφτασες; Ναι. Κάθισε στο μεγάλο καναπέ! Πλάκα μας κάνεις;;; απαντά η σύζυγος. Βρε κάθισε στον καναπέ, που σου λέω και έπειτα ψάξε τα αυτιά σου! Κάπου εκεί Θάνε!!! Αχ…. Τι σου είναι ο άνθρωπος…… ένα μυαλό κουβαλάμε χειμώνα καλοκαίρι….

και τώρα με τα οικονομικά μέτρα και τις ζέστες.... μη χειρότερα...


Κάθε πέρυσι και καλλίτερα, έλεγαν

Κοινοποίηση  Τετάρτη, 19 Μαΐου 2010 στις 3:27 μ.μ. Ο Kapaka Pappas έγραψε:

Παλαιότερα, όταν κάποιος έπαιρνε ένα πτυχίο Πανεπιστημίου ήταν ευτυχής. Με το πτυχίο εξασφάλιζε κοινωνική αναγνώριση, κύρος και καλές συνθήκες εργασίας. Ένας Πολιτικός μηχανικός ή ένας Δικηγόρος ήταν εξαίρετα επαγγέλματα. Ακόμη και ένας καθηγητής ήταν για την περιοχή μας επάγγελμα πολύ καλό και σπάνιο. ΘΥΜΑΜΑΙ το Σεπτέμβριο του 1965 όταν κατέβηκα για πρώτη φορά στην Άρτα να φοιτήσω στην Α΄ Γυμνασίου, την πρώτη ημέρα παρακάλεσα τον ξάδελφο μου ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ, κάνοντας βόλτα στην αγορά, να μου δείξει έναν καθηγητή. Ήθελα δω πως είναι ο καθηγητής!!! Δεν είχα δει καθηγητή ποτέ μέχρι τότε! Νάτος ένας, μου είπε ο Δημήτρης, δείχνοντας, τον θεολόγο καθηγητή ΑΓΓΕΛΗ. Τον κοίταξα προσεκτικά και σκέφτηκα. Α! έτσι είναι οι καθηγητές κοντούληδες, παχουλούληδες, και φοράνε άσπρο σακάκι, άσπρο πουκάμισο, άσπρο παντελόνι και άσπρα παπούτσια!!! Νόμισα πως όλοι οι καθηγητές είχαν την ίδια εμφάνιση με εκείνη του ΑΓΓΕΛΗ. Με τα χρόνια πλήθαιναν οι πτυχιούχοι Πανεπιστημίου και τα πτυχία έχασαν το κύρος τους. Οι νέοι μας, παίρνουν Πτυχία Πανεπιστημίου, παίρνουν μεταπτυχιακά σπουδάζουν μέχρι τα 40 τους χρόνια και δουλειά δεν βρίσκουν!!! Για το λόγο αυτό και το Υπουργείο Παιδείας μετονομάστηκε σε ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ!!! Αφού δεν υπάρχουν νέες θέσεις εργασίας, όσο ζείτε θα σπουδάζετε για να μαθαίνετε !!!

Ένας μαθητής συγχωριανός μας, της Γ΄ τάξης Γυμνασίου Αθηνών, δεν αναφέρω το όνομά του, μάλλον έπιασε το νόημα, λέγοντας, Γιατί να κουραστώ να περάσω στο Πανεπιστήμιο; Τι να το κάνω το πτυχίο; Να το κάνω φωτοτυπίες για να τυλίγω τα σουβλάκια!!! Και συνεχίζει προσευχόμενος

Πάτερ ημών, δος τον άρτον και το πρωινό μου γάλα, όπως και δυο πίτες με γύρο καθ εσπέραν και άφες ημάς τα ωφελήματα ημών και μη εισυνέγγυς ημάς εις πειρασμόν διαβάσματος, αλλά εις πειρασμόν internet και μπάλας! ……….





Ανέβα στην άμαξα, από σήμερα είσαι πριγκίπισσα και από αύριο Βασίλισσα !

O Dimos Kafkias σχολιάζει:  «……..Το πρόβλημα είναι ότι τα νέα παιδιά δεν μας εμπιστεύονται πλέον. Και έχουν δίκιο………»

Ο Kapaka Pappas Δευτέρα, 24 Μαΐου 2010 στις 8:39 μ.μ. έγραψε:


Δήμο, Συμφωνώ απόλυτα. Θέλω να εκφράσω την άποψή μου για το ποιος φταίει. Αναμφισβήτητα εμείς σαν γονείς έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης. Η πολιτική των 30 τελευταίων ετών φταίει περισσότερο. Ακόμα όμως περισσότερο, εγώ προσωπικά πιστεύω, ότι φταίνε τα κανάλια της Τ.V. Η τηλεόραση τα τελευταία 20 χρόνια δημιούργησε μια ψευδαίσθητη πραγματικότητα. Η πλειοψηφία των τηλεοπτικών εκπομπών μας δημιουργούν την αίσθηση ότι η ζωή είναι μια αστείρευτη πηγή χαράς, γλεντιού και ευδαιμονίας, απ όπου «εξέλειπε κάθε θλίψη και στεναγμός». Η δυστυχία ανήκει πλέον στην γενιά των παππούδων και εγκατέλειψε τον κόσμο ανεπιστρεπτί. Έκανε τη νεολαία να πιστέψει ότι αν κουνήσεις το δακτυλάκι σου γίνεσαι διάσημος! Διάσημος ποδοσφαιριστής με ferrari, Lamborgini Διάσημος αστέρας του Χόλυγουντ. ! Διάσημος οδηγός της Φόρμουλα 1 ! Έτσι και περάσεις έξω από ένα studio θα σε κάνουν ΗΡΩ ΠΕΤΣΑ, ΤΑΤΙΑΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ….. ΤΡΕΜΗ…. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ!!!


   Έκαναν τα κοριτσάκια μας να πιστέψουν, ότι εκεί στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και την ΟΜΟΝΙΟΙΑ , στέκουν στη σειρά οι πρίγκιπες με τις άμαξες. Το καθένα πίστεψε, πως μόλις βγάλει φτερά και φτάσει εκεί, ο δικός της πρίγκιπας θα της πει. «Εσύ είσαι το κορίτσι των ονείρων μου!!! Ανέβα στην άμαξα, από σήμερα είσαι πριγκίπισσα και από αύριο Βασίλισσα!». Δεν μπορούν να φανταστούν ότι στις 6,30 το πρωί του χειμώνα (όταν είναι ακόμα νύχτα) στη στοά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αντί για πρίγκιπες βλέπεις δεκάδες παιδάκια ναρκομανείς, 18 ως 25 ετών, να κοιμούνται κατάχαμα στα πλακάκια της στοάς, να έχουν εμφάνιση γέροντα ή γερόντισσας! Να μοιράζονται δίπλα στο Everest τον καφέ σε δυο πλαστικά ποτηράκια και πάλι να τους χύνεται από το τρέμουλο των χεριών τους. Εγώ τα έβλεπα καθημερινά λόγω της δουλειάς μου, αλλά ποτέ, κανένα πρωινό, δεν πήγα τα παιδιά μου να δουν την ωμή πραγματικότητα. Φοβόμουν μη τους χαλάσω τον πρωινό τους ύπνο!!!

Ακόμα και εμάς τους μεγάλους διέφθειρε η Τ.V. Μας έπεισε, ότι αν δεν κλέψουμε την εφορία, αν δε ζήσουμε πολυτελώς όπως οι πλούσιοι, με δανεικά από την Τράπεζα, είμαστε βλάκες, είμαστε τα κορόιδα! ………αυτά και άλλα πολλά……

Δήμο, ελπίζω ότι με αυτά που γράφω να μην κάνω ζημιά, διώχνοντας τη νεολαία του Βελεντζικού από το πολύ ωραίο σάιτ σας. Αντίθετα θα ήθελα οι νέες να έχουν πρότυπο την ΗΡΩ ΠΕΤΣΑ, γνωρίζοντας όμως και τη σκληρή πραγματικότητα.




Μαζί τα φάγαμε !!!

 

by Kapaka Pappas on Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου 2010 στις 10:18 μ.μ.


NAI , ΡΕ παιδιά και τόχα ξεχάσει. Νάνε καλά ο άνθρωπος που μου το ΘΥΜΙΣΕ.  "Κώστα,  εσένα σε είχαμε ξεχάσει, τώρα, Τσίμπα ένα α..........., το άλλο α……… μου το παραχώρησε αργότερα ο Κωστάκης"



Κάθε ηλικία έχει το Χαβά της !
 Δευτέρα, 24 Μαΐου 2010 στις 12:56 μ.μ. Ο Kapaka Pappas έγραψε:




 
Πριν 4 χρόνια, όταν ο πατέρας μου ήταν 80άρης, Πήγαμε μια εκδρομή στα Γιάννενα. Βασικά ήθελα κάποιοι φίλοι, επισκέπτες να δουν το ΣΠΗΛΑΙΟ και το μουσείο ΒΡΕΛΗ. Ήμαστε στο λιμανάκι της λίμνης Ιωαννίνων και ο πατέρας με τράβηξε πιο πέρα και δείχνοντας ένα γέρικο πλάτανο με ρώτησε. Ξέρεις; σ αυτόν τον πλάτανο κρέμασαν το Κατσαντώνη; Που να ξέρω! Του απάντησα. Εγώ θα μάθω, μου λέει. Κανένας δεν ξέρει να σου πει! του λέω. Δε βλέπεις, εδώ γύρω τόσο νέο κόσμο έχει, εγώ θα τους ρωτήσω, μου λέει. Κανένας δεν ξέρει να σου πει! Αυτούς που βλέπεις, ήρθαν να πιούν καφέ στις καφετέριες! Δεν ξέρουν από ΙΣΤΟΡΙΑ, ξέρουν για τους ποδοσφαιριστές! Τους τραγουδιστές! Τα κέντρα διασκέδασης! Και άλλα πολλά, που εσένα δεν σ ενδιαφέρουν, του ξαναλέω.  Ρώτησε το πρώτο περαστικό νεαρό, συγγνώμη, μήπως ξέρεις αν σ αυτόν τον πλάτανο κρέμασαν το Κατσαντώνη; Ο νέος κουνώντας το κεφάλι, δεν ξέρω του απάντησε ευγενικά. Την ίδια απάντηση έδωσε και ο δεύτερος νέος. Ο τρίτος περαστικός νέος του απάντησε: «Τι ήταν αυτός ο Κατσαντώνης μπάρμπα;».  Κατάλαβε πως δεν χρειάζεται να ρωτήσει άλλον……




Διαβάστε στους παρακάτω συνδέσμους και άλλα αστεία γεγονότα  



Για τον εμπλουτισμό του ιστολογίου, Χρήσιμο είναι όσοι γνωρίζετε κάποια γεγονότα ιστορικά, αστεία, κλπ, που αφορούν την περιοχή μας, να μας τα στείλετε στο mail konstantinos.pappas.9@hotmail.gr   Οι ανακοινώσεις γίνονται πάντα με ονοματεπώνυμο. Επίσης,  όλοι έχετε τη δυνατότητα,   σε κάθε θέμα να γράψετε τα δικά σας σχόλια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος