Το Μάτιασμα

Το μάτιασμα σήμερα αποδεικνύεται και επιστημονικά. Τότε που ήμουν μικρός,  θεωρούνταν  πρόληψη,  σαν εκείνες της μαύρης γάτας, των πειρασμικών,  της νεράιδας, των φαντασμάτων.  

Μικρό παιδάκι ρώτησα τον παππού μου.

-          Πιστεύεις στο μάτιασμα, έχεις πάθει ποτέ κακό από το μάτι;

-          Ναι, παιδί μου, απάντησε εκείνος, κακό δεν έπαθα, αλλά στην ηλικία σου είδα κάτι πολύ παράξενο, ακόμα το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια.

-          Ξέρεις εμένα τα παράξενα μ αρέσουν, πε μου τι έγινε; και ο παππούς συνέχισε:

-          Έπαιζα έξω απ το παλιό το σπίτι, σ εκείνο το σπίτι,  η στράτα  (δρόμος) για τον κείθε δήμο (Δήμο Τετραφυλίας) περνούσε δίπλα απ τ  αλώνι.  Στην άκρη του αλωνιού, ο πατέρας μου έστησε στον τοίχο, μια πλάκα πολύ λεπτή και πολύ μεγάλη, την προόριζε να φτιάσει γωνιά* έξω από το σπίτι.           

 Πολλές φορές οι διαβάτες (πεζοπόροι περαστικοί)  σταματούσαν να ξαποστάσουν και να πιούν λίγο  νερό.  Σταμάτησε και ένας σιαπανίσιος**  γνωστός του πατέρα μου, έκατσε στο πεζούλι να ξαποστάσει. Η θειάκο μου, του έβαλε μια λίτρα*** νερό απ τη βαρέλα. Όταν  ήπιε το νερό,  κοίταξε περίεργα την πλάκα λέγοντας, καλά, που τη βρήκε ο Αντρίας τέτοια πλάκα !  πριν η θειάκο απαντήσει,  η πλάκα χωρίς να πέσει άρχισε να σπάει σε μικρότερα κομμάτια. Τελικά όλη η πλάκα έγινε χαλίκια. Ο άνθρωπος ντροπιασμένος και στενοχωρημένος, έφυγε χωρίς να πει άλλη κουβέντα. Εγώ φοβήθηκα και έπεσα στην αγκαλιά της θειάκος μου.

    

Τα ίδια ρώτησα και τον πατέρα μου, ο οποίος απάντησε:

-          Στ Κτσού (τοποθεσία του βουνού Σιαφάκας) ένα καλοκαιριάτικο γιόμα (πριν το μεσημέρι) στην καλύβα ξέπεσε ένα Καταβοθριάνος (Αστροχωρίτης). Βράσαμε γάλα, φάγαμε και τ απόγευμα πριν φύγει,  σκάρισαν τα πρόβατα και πέρασαν έξω απ την καλύβα.  Ο επισκέπτης ρίχνει μια ματιά στα πρόβατα και λέει:

Εκείνη τη βάκρα από που την κονόμησες;   τι ράτσα είναι;  πα, πα, πα …. Αυτή είναι πρατίνα !!!  Έδωσα κάποια απάντηση και ο άνθρωπος έφυγε.

Αργά το βράδυ τα πρόβατα ανέβηκαν πιο ψηλά στο βουνό, γρέκιασαν και έπεσα δίπλα τους,  τυλιγμένος στην κάπα μου να κοιμηθώ. Ενώ ήταν ησυχία, αστροφεγγιά χωρίς φεγγάρι, άκουσα ένα θόρυβο, κάτι άρχισε να τρέχει γύρω απ το κοπάδι, τα πρόβατα αναστατώθηκαν κι άρχισα να χουχουτάω. Μέσα στην αστροφεγγιά,  διέκρινα ότι αυτό που κόσεβε (έτρεχε)  ήταν πρόβατο, αλά δεν κατάφερνα να το σταματήσω. Τελικά πηδώντας σ ένα τσιογκάρι (βράχο) σκοτώθηκε. Πλησίασα, άναψα τον αναπτήρα και είδα τη  βάκρα  ψόφια !         

Πριν από αρκετά  χρόνια, τη δεκαετία του 80,  μια εβδομάδα του Απρίλη έκανε  πολύ ζεστή. Ένα απόγευμα με μια φίλη μου πήγαμε στη Λούτσα (Αρτέμιδα Αττικής).

Στρώσαμε τις πετσέτες μας στην αμμουδιά και ρεμβάζαμε. Αραιά και που, μερικοί έκαναν μπάνιο. Εγώ βούτηξα και για πέντε λεπτά,  εκείνη όχι.

Ξαπλωμένοι στις πετσέτες εκείνη λέει:

- Δεν στο είπα, εγώ ματιάζω.

Γέλασα,  κάνοντας πως δεν πιστεύω σε τέτοιες προλήψεις. Εκείνη συνεχίζει:

- Βλέπεις αυτό το παιδάκι,  που κάνει βόλτα με το ποδήλατο στην αμμουδιά;

- NAI

- Σε μισό λεπτό θα πέσει !

Δεν πέρασαν 15 δευτερόλεπτα και το παιδί έπεσε ! Πάλι ξαναγέλασα, θεωρώντας το σύμπτωση.

- Εσύ είσαι άπιστος Θωμάς, μου λέει, αλλά αύριο το πρωί στις 10,  θα δεις τι θα πάθεις !

Το πρωί καθισμένος στην καρέκλα εργασίας του Ταχυδρομείου Αμπελοκήπων, αισθάνθηκα το χέρι μου λίγο μουδιασμένο. Το τέντωσα να ξεπιαστεί. Κάνει ένα κρακ και νοιώθω αφόρητους πόνους.  Κοιτάζω το ρολόι και η ώρα ήταν 10. 05΄. Το έτριβα, το ξανατέντωνα, αλλά επί μισή ώρα πονούσα πολύ. Κάποια στιγμή έκανε πάλι ένα κρακ και ο πόνος πέρασε ακαριαία.

Από τότε μην είδατε τον Παναγή. Με τη φίλη δεν ξανασυναντήθηκα.

γωνιά*= Ήταν ένας εξωτερικός χώρος, γύρω-γύρω κτισμένος περί τους 70 πόντους με πέτρες. Κάτω ήταν μια μεγάλη λεπτή πλάκα, πάνω σ αυτή άναβαν οι νοικοκυρές φωτιά να μαγειρέψουν στον τέντζερη ή να ψήσουν στη γάστρα.   

σιαπανίσιος**=  κάτοικος του δήμου Τετραφυλίας.

λίτρα***= τενεκεδένιο δοχείο, που το χρησιμοποιούσαν αντί για ποτήρι.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ  Μάρτιος 2012. Κώστας Α. Παππάς 
Διαβάστε, ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ  Ο διάλυσος