Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
Επί σειρά ετών (1926-1930) ο Αλμπέρτο Αϊνστάιν με ομάδα επιστημόνων, προβληματίστηκαν με την συμπεριφορά σωματιδίων, της ελάχιστης ύλης, όταν αυτά εκτοξεύονται από μία συσκευή ελεγχόμενα ένα – ένα. Περνώντας από μία ή δύο οπές του πρώτου πετάσματος, αποτυπώνονται σαν φωτεινές κηλίδες στο πίσω πέτασμα Εικόνων 1, 2 και 3.
Στην πρώτη φάση, το πρώτο πέτασμα έχει ανοιχτή μια μόνο οπή. Τα άτομα περνώντας από την μία σχισμή του πρώτου πετάσματος, όταν γίνουν πολλά, αποτυπώνονται στο δεύτερο πέτασμα ως μια φωτεινή ζώνη συμβολής. Εικόνα 1η. Αυτό που παρατηρούμε είναι λογικότατο.
Στη δεύτερη φάση, ανοίγουμε και τις δύο οπές. Λογικό θα ήταν τα άτομα να περάσουν μερικά από τη μία και μερικά την άλλη σχισμή, σχηματίζοντας στο δεύτερο πέτασμα δύο ζώνες συμβολής, όπως στην εικόνα 2. Εδώ όμως συμβαίνει το παράδοξο, με την συνεχή εκτόξευση σωματιδίων το ένα μετά το άλλο, στο δεύτερο πέτασμα σχηματίζονται 7 φωτεινές ζώνες συμβολής. Εικόνα 3. (Κβαντική συμβολή).
Στην Τρίτη φάση, η ομάδα των επιστημόνων χρησιμοποίησε έναν ανιχνευτή ατόμων (παρατηρητή). Εικόνα 2. Τοποθέτησε τον μηχανισμό, πίσω από το δεύτερο πέτασμα, για να καταγράφει καρέ - καρέ όλη την διαδρομή καθενός σωματιδίου. Όταν ο ανιχνευτής (παρατηρητής) λειτουργεί τα σωματίδια αποτυπώνονται κανονικά σε δύο μόνο δέσμες όπως στην Εικόνα 2. Όταν ο ανιχνευτής σβήνει τα σωματίδια αποτυπώνονται πάλι σε 7 δέσμες !!!!!!!! Εικόνα 3.
Το πείραμα δίνει πάντα τα ίδια αποτελέσματα, χωρίς μέχρι σήμερα να δοθεί λογική εξήγηση - απάντηση !!! Τα ερωτήματα είναι δυο. Πρώτον, γιατί εμφανίζονται σε 7 δέσμες αντί 2; Δεύτερο, γιατί παρουσία καταγραφέα αλλάζουν συμπεριφορά και εμφανίζονται σε 2 δέσμες αντί 7; Είναι ένα από τα πρώτα κβαντικά περάματα που μας οδηγούν σε παράδοξα αποτελέσματα.
Τότε, ο Αλμπέρτο Αϊνστάιν είπε στους συνεργάτες του: Διερωτώμαι αν αυτά που παρατηρούμε είναι πραγματικότητα ή μας εξαπατούν οι αισθήσεις μας, τα μάτια μας με το μυαλό μας;
Πριν μερικά χρόνια, ομάδα κβαντικών φυσικών επιστημόνων, απέδειξε πειραματικά ότι ένα σωματίδιο συνυπήρχε ταυτόχρονα σε απόσταση 16 χιλιομέτρων. Τα δίδυμα σωματίδια, όπως τα αποκάλεσαν, είχαν ακαριαία την ίδια πληροφόρηση. Όταν οι επιστήμονες άλλαζαν τις ιδιότητες του ενός, ακαριαία άλλαζαν από μόνες τους και οι ιδιότητες του δευτέρου δίδυμου σωματιδίου!!!! με ταχύτητα 10.000 φορές μεγαλύτερη εκείνης του φωτός !!! Οι ίδιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι το δίδυμο σωματίδιο θα μπορούσε να βρίσκεται τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Εδώ δεν θα υπάρξει λογική εξήγηση με τον ανθρώπινο νου. Φαινόμενο Κβαντικής διεμπλοκής - βραβείο Νόμπελ φυσικής 2022.
Εδώ συμβαίνουν μυστήρια πιο περίεργα και από τα μυστήρια των Θρησκειών. Οι επιστήμονες σιωπούν, επειδή δεν μπορούν να τα ερμηνεύσουν, αλλά χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα στις νέες τεχνολογίες.
Πηγή: το βιβλίο του καθηγητή κβαντικής μηχανικής Jim AI Khalili “Quantika Παράδοξα” Εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ. Ομολογώ, ότι πολλά από τα παράδοξα του βιβλίου, δεν τα κατάλαβα. Χάθηκα μέσα στις κβαντικές θεωρίες και κβαντικές ορολογίες.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από τρισεκατομμύρια σωματίδια. Μήπως αντλούμε πληροφορίες - ιδέες από το σύμπαν; Μήπως ο εγκέφαλός μας δεν διαθέτει τα κατάλληλα όργανα να τις ερμηνεύσει; Μήπως κάποιοι κάποτε έχουμε επικοινωνία μέσω διαίσθησης; Μήπως μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε κατάσταση υπνωτισμού; Μήπως ; Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.
Κώστας Α. Παππάς Μάρτιος 2024.
Διεμπλοκή. "Αυτό που είδαν όμως είναι ότι στο κβαντικό βασίλειο, το άτομο είχε μάλλον γνώση για το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί και είχε ήδη πάρει χαρακτήρα σωματιδίου ή κύματος πριν καν το παρατηρήσουν οι ερευνητές, σαν να γνώριζε σε κάθε στιγμή τι ακριβώς ήθελαν να είναι: σωματίδιο ή κύμα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνος Δανέζης αστροφυσικός. Τότε ανάμεσά τους δημιουργείται μια παράδοξα στενή και μόνιμη σχέση την οποία ονομάζουμε «κβαντική διεμπλοκή». Το φαινόμενο αυτό συνίσταται στο ότι, ασχέτως του πόσο απομακρυσμένα είναι το ένα από το άλλο, αν στο ένα φορτωθεί μια πληροφορία, αυτή σχεδόν ακαριαία μεταφέρεται και στο άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με δύο ανεξάρτητα και απομακρυσμένα μεταξύ τους σωματίδια, αλλά με ένα και μόνο του οποίου τις ιδιότητες συνεχίζει να μελετά η «σύγχρονη φυσική»