Χθες το μεσημέρι, στο Ταχ. Ταμιευτήριο Αγίας Παρασκευής μια ηλικιωμένη κυρία προχωρώντας προς την πόρτα εξόδου συναντά ένα ηλικιωμένο άντρα που μόλις μπήκε στην αίθουσα συναλλαγής. Ήταν γνωστοί, είχαν καιρό να συναντηθούν και άρχισαν τη συζήτηση. Όταν η κυρία έδινε το χέρι να χαιρετήσει τον ηλικιωμένο για να φύγει, εκείνος της λέει:
Το έμαθες πριν δυο μήνες πέθανε ο γιός μου από καρδιά. Ποτέ δεν είχε πρόβλημα υγείας, μας ήρθαν τα πάνω κάτω, δυο μωρά άφησε ορφανά.
Το έμαθα, λέει η κυρία και φεύγοντας συνεχίζει, ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ.
Τότε θυμήθηκα μια άλλη ιστορία που έλεγε ένας σύζυγος.
Η γυναίκα μου στο τηλέφωνο όλο ναι και μπράβο, μπράβο λέει.
Τηλεφωνεί μια γνωστή της και αρχίζουν να συνομιλούν με ανοιχτή ακρόαση.
-Τα έμαθες, τις λέει εκείνη, είχαμε μεγάλες περιπέτειες με την πεθερά μου.
-Ναι; δεν έμαθα τίποτε λέει η σύζυγος.
-Η πεθερά μου, συνεχίζει η γνωστή της, έμεινε μόνη στο χωριό, πέφτει κατεβαίνοντας τη σκάλα και σπάει το αριστερό πόδι και το δεξί χέρι. Τρέχει ο άντρας μου ολονυχτίς και πάει στο χωριό.
- Α΄ μπράβο, μπράβο λέει η σύζυγος.
- Την πάει στο Νοσοκομείο, της έβαλαν γύψο στο χέρι, αλλά στο πόδι έπαθε μεγάλη ζημιά, είχε συντριπτικό κάταγμα !
-Α΄ μπράβο, μπράβο, λέει η σύζυγος.
-Της έκαναν εγχείριση και της έβαλαν και το πόδι στο γύψο.
- Α΄ μπράβο, μπράβο, λέει η σύζυγος.
Ο άντρας μου παράτησε τη δουλειά και έμεινε στο χωριό να περιποιείται τη γιαγιά, που πήγαινε μέρα – μέρα απ το κακό στο χειρότερο.
- Α΄ μπράβο, μπράβο, λέει η σύζυγος.
- Μετά από 15 μέρες πέθανε η γιαγιά.
- Συλλυπητήρια, λέει η σύζυγος.
Πήγαμε όλοι στο χωριό για την κηδεία της γιαγιάς, ξαναπήγαμε όλη η οικογένεια στα εννιάμερα. Τι να σου λέω, ένα μήνα τώρα τραβιόμαστε σα λάστιχα συνεχίζει η γνωστή της.
- Α΄ μπράβο, μπράβο, ξαναλέει η σύζυγος.
Η συζήτηση συνεχίστηκε, αλλά ο σύζυγος έφυγε απ το σαλόνι γιατί δεν μπορούσε να κρατήσει άλλο τα γέλια, σχολιάζοντας, μεγάλη συμπάθεια τρέφει η γυναίκα μου στις πεθερές. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος