(απόσπασμα από το βιβλίο «τα απομνημονεύματα μου» Δεκέμβριος 2021)
Με το Θανάση
Κιφοκέρη ήμασταν συνομήλικοι και πολύ φίλοι απ' το Γυμνάσιο. Τον θεωρούσα πολύ
αξιόλογο φίλο. Πριν το 1990 στην Αθήνα, στους Αμπελοκήπους κάναμε πολύ συχνά
παρέα.
Ο Θανάσης όταν δεν ήταν υπηρεσία έμεινε στο σπίτι του αδελφού του Θέμη, στο Γουδί. Εγώ είχα νοικιάσει μια γκαρσονιέρα στους Αμπελοκήπους.
Ήταν το 1982 όταν μετατέθηκα στην Αθήνα.
Ένα Σαββατοκύριακο θα πήγαινα στην
Καλεντίνη και ο Θανάσης μου ζήτησε το κλειδί της γκαρσονιέρας.
-Τα χω με μια
παντρεμένη, η γκαρσονιέρα σου θα μας βολέψει για τα καλά το
Σαββατοκύριακο, είπε.
-Να περάσεις την Παρασκευή το απόγευμα από την
ΕΒΓΑ, να πάρεις τα κλειδιά. Στην ΕΒΓΑ να τα αφήσεις την Κυριακή απόγευμα, απάντησα.
Πηγαίνοντας με την παντρεμένη στη γκαρσονιέρα, για κακιά τους τύχη έσπασαν τρεις – τέσσερες σανίδες του κρεβατιού μου. Κακήν κακώς ψιλο - βολεύτηκαν σε ένα καναπέ.
Όταν
ξανασυναντηθήκαμε, ζήτησε
συγγνώμη για τη ζημιά.
-
Καλά πόσο
χοντρή ήταν και σπάσανε οι σανίδες; του λέω.
-
Πάψε, δεν ήταν καθόλου χοντρή, εσύ φταις μου, απάντησε.
-
Γιατί;
-
Που δεν το εγκαινίασες, θα διαπίστωνες ότι το κρεβάτι
δεν είχε καλές σανίδες.
Ίσως είχε δίκιο, πράγματι δεν το είχα εγκαινιάσει.
Διαβάστε «ο Τάκης και οι φίλοι του» https://anokalentini.blogspot.com/2014/03/blog-post_13.html
Απομνημονεύματα. Κώστας Α. Παππάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος