(απόσπασμα από το βιβλίο «τα απομνημονεύματα μου» Δεκέμβριος 2021)
Με τον συχωρεμένο, Θανάση
Κιφοκέρη ήμασταν συνομήλικοι και πολύ φίλοι απ' το Γυμνάσιο. Τον θεωρούσα πολύ
αξιόλογο φίλο. Πριν το 1990 στην Αθήνα, στους Αμπελοκήπους κάναμε πολύ συχνά παρέα.
Ένα βράδυ λέει:
-Αύριο Βράδυ θα ξανασυντηθούμε εδώ, να ξαναπιούμε μπύρες.
-Εντάξει Θανάση, απαντώ.
Το άλλο βράδυ
τον περίμενα ως τις 11, αλλά Θανάσης δεν εμφανίστηκε.
Το επόμενο απόγευμα πέρασε από το σπίτι να
με βρει.
-Συγγνώμη για χθες βράδυ, σε έστησα,
απαντά.
-Δεν πειράζει από ΠΑΣΟΚΤΖΗΔΕΣ τι
περιμένεις; Το λιγότερο κακό είναι να σε στήσουν, ανταπαντώ.
-Ξέρω ότι θα με βρίσεις, αλλά οφείλω να
σου εξηγήσω, έφυγα από το Υπουργείο σήμερα ξημερώματα, στις 5 !
-Γιατί;
Είχατε γεννητούρια;
-Χθες μεσημέρι έβγαιναν τα αποτελέσματα προσλήψεων λιμενικών υπαλλήλων. Υπήρχαν τρεις φατρίες πασοκτζήδων συνδικαλιστών που μπαινόβγαιναν στο γραφείο του Υπουργού. Η κάθε φατρία ήθελε να προσληφτούν οι δικοί τους. Σβήσε – γράψε περάσαμε τις 12 τα μεσάνυχτα, περάσαμε τις 2 και κατά τις 4 το πρωί επήλθε συμφωνία. Με φώναξε ο Υπουργός να δακτυλογραφήσω την τελική κατάσταση των προσληφθέντων. Τελείωσα στις 5 παρά, την υπέγραψε ο Υπουργός, την έδωσα στη δημοσιότητα και έφυγα στις 5. Κατάλαβες ;;;;
Ε΄, τότε άκουσε τα πινελάκια του, όχι γιατί με έστησε, αλλά για την αξιοκρατία που επικρατούσε στο κόμμα που ψήφιζε.
Αυτή ήταν η αξιοκρατία ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1982 - 1989. Εμείς οι παλαιοί την ξέρουμε, αλλά πρέπει να τη μάθετε και εσείς οι νεότεροι.
Υστερόγραφο: Υπήρχαν κι άλλα παρόμοια. Ένας πολύ καλός φίλος, συνάδελφος μου, εκμυστηρεύτηκε ότι και εκείνος βρέθηκε σε παρόμοια
θέση (εκλεγμένο μέλος Δ.Σ. ΕΛ.ΤΑ). Στις προαγωγές Τομεαρχών είχε σκοπό να
σβήσει ένα όνομα στην πολυδιορθωμένη με
πλάνκο κατάσταση και να γράψει το όνομα ενός φίλου του. Λίγο πριν συνεδριάσει το Δ.Σ. ενώ είχε την κατάσταση στα χέρια του, ξέχασε να κάνει τη διόρθωση. Ο φίλος του δεν πήρε προαγωγή και του έψαλε τα εξ αμάξης.
Απομνημονεύματα. Κώστας Α. Παππάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος