(απόσπασμα από το βιβλίο «τα απομνημονεύματα μου» Δεκέμβριος 2021)
Πριν το 1990, εκεί στην ΕΒΓΑ του Μήτσου Ανδρέου, στην οδό Φωκίδος
45 Αμπελόκηποι Αθηνών, ήταν το στέκι
μερικών Καλεντινιωτών και όχι μόνο. Πολύ
συχνά εκεί συναντούσα τον Αλέκο Ανδρέου
ταξιτζή, τον Θεοχάρη Ανδρέου, τον Τάκη Νάκο αστυνομικό, τον Γιάννη Ευθυμίου
αστυνομικό, τον συχωρεμένο αγαπητό φίλο μου Θανάση Κιφοκέρη λιμενικό και σπανιότερα τον Βασίλη ......... ενωμοτάρχη
της αστυνομίας, που τότε υπηρετούσε στην ΕΥΠ.
Με το Θανάση ήμασταν συνομήλικοι και πολύ φίλοι από το Γυμνάσιο. Τον θεωρούσα πολύ αξιόλογο φίλο. Την περίοδο εκείνη κάναμε συχνά παρέα και «τσακωνόμαστε» για τα πολιτικά. Εκείνος ήταν Φανατικός υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ και εγώ θερμός υποστηρικτής της Ν.Δ. Στην πλατεία του Αγίου Θωμά, όσοι μας έβλεπαν να πίνουμε μπύρες νόμιζαν ότι από στιγμή σε στιγμή θα «αρπαχτούμε στα χέρια». Ποτέ, μα ποτέ δεν τσακωθήκαμε στ αλήθεια. Τότε Νεοδημοκράτες με Πασοκτζήδες δεν έκαναν παρέα. Εμένα και το Θανάση μας ένωνε μια πραγματική φιλία, πολλών χρόνων, υπεράνω κομματικών διαφορών.
Την πρώτη φορά που
ο Βασίλης συνάντησε το Θανάση, για ευνόητος λόγους, του είπε ότι ήταν δάσκαλος.
Ο Βασίλης, έχοντας ένα πολύ ολόμαυρο και περιποιημένο μούσι, του είπε το όνομά του,
αλλά απέκρυψε ότι υπηρετούσε στην ΕΥΠ. Πέρασε
κάνας χρόνος και ο Θανάσης συνάντησε αρκετές φορές τον Βασίλη, που νόμιζε πως ήταν δάσκαλος.
Κάποια μέρα ο Θανάσης λέει:
-Χθες, ήπια
τσίπουρα με το Βασίλη, το δάσκαλο.
-Ποιος είναι αυτός ; δεν τον ξέρω, απάντησα.
-Τον ξέρεις
! Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις το
Βασίλη ............. ;
-Το Βασίλη τον ξέρω, αλλά αυτός είναι
αστυνομικός, ενωμοτάρχης, δεν είναι δάσκαλος.
-Ενωμοτάρχης με μούσι;
-Ναι, με μούσι, είναι αποσπασμένος στην ΕΥΠ.
-Ά, έτσι πες μου να του το ξυρίσω. Εμένα πέρυσι
που τον γνώρισα, μου συστήθηκε δάσκαλος !
-Θα του ξυρίσεις τα @…………@.
απάντησα γελώντας.
-Κάτσε και θα δεις. Όταν τον δεις ξυρισμένο να μου το πεις, μην το ξεχάσεις.
Σε καμιά δεκαπενταριά μέρες συναντώ το Βασίλη
στην ΕΒΓΑ ξυρισμένο. Στο Βασίλη δεν είπα τίποτα, αλλά το Θανάση,
την άλλη μέρα τον έβρισα χυδαία. Ο Θανάσης
απλά απάντησε:
Ε΄!
δεν έγινε και τίποτα. Για ένα μούσι κάνεις έτσι; Αφού τον είδες
ξυρισμένο, απ την επόμενη βδομάδα θα αφήσει πάλι μούσι. Πράγματι
όταν τον ξανασυνάντησα, ο Βασίλης είχε μούσι.
Ο Θανάσης την εποχή εκείνη, από το λιμενικό
αποσπάστηκε στο γραφείο του Υπουργού Δημόσιας Τάξης. Παρά του ότι ήμασταν τόσο
φίλοι, ποτέ δεν τον ρώτησα, ποιός τον προώθησε στο γραφείο του Υπουργού.
Πάντως απ το γραφείο του Υπουργού δόθηκε η εντολή να κόψουν το μούσι του Βασίλη.
Βλέπεται την εποχή εκείνη, συνέβαιναν και τέτοια μικρο-ευτράπελα.
Θα
ακολουθήσουν και άλλες δυο αναρτήσεις που σχετίζονται με το Θανάση.
Η αξιοκρατία σε όλο της το μεγαλείο καθώς και Εσύ φταις που δεν το εγκαινίασες !
Απομνημονεύματα. Κώστας Α. Παππάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος