Μια μικρή ιστορία και μια πικρή ΑΛΗΘΕΙΑ

                                                                                   

      Πριν 10 περίπου χρόνια, την περίοδο των  παχιών αγελάδων, στην οικογένεια μου είπα μια παλιά προσωπική ιστορία.   

      “Πριν πάω στο δημοτικό σχολείο, οι γονείς μου μέχρι αρχές Δεκέμβρη έμειναν σε καλύβα, στο βουνό. Τα πρόβατα και τα γίδια τα κατέβαζαν στο χωριό, λίγο πριν τα Χριστούγεννα.  Ήταν ένα βράδυ αρχές Δεκέμβρη,  όταν το πυκνό χιόνι άρχισε να πέφτει απ το σούρουπο.  Ξυπνώντας το πρωί, βγάζοντας το κεφάλι έξω απ τις βελέντζες,  είδα πάνω απ τα κλινοσκεπάσματα  μια σπιθαμή χιόνι.  Όλη τη νύχτα χιόνιζε και με το βοριά, το παγωμένο  χιόνι πέρασε μέσα στην καλύβα. Έξω το χιόνι να ξεπερνούσε τους 80 πόντους και όπου το στοίβαζε  ό αέρας  ξεπερνούσε και το  ενάμιση μέτρο.  Στη μάνα μου και στον πατέρα μου επικρατούσε πλήρης απογοήτευση. Πως θα μετακινηθούν τα ζώα που το χιόνι ξεπερνούσε το ύψος τους!  Πώς να μετακινηθεί ή μάνα μου με εμένα ζαλίγγα στην πλάτη!   Η μάνα μου έκανε μια δοκιμή, προχωρώντας 100. Δεν φαινόταν που ήταν βράχια και που ήταν το μονοπάτι,  με αποτέλεσμα να πέσει σε μια χιονοστιβή που την κάλυψε ολόκληρη.  Επενέβη  ο πατέρας μου και γυρίσαμε πίσω.

       Ευτυχώς  σε  λίγη ώρα εμφανίστηκαν δυο παλληκάρια, δυο τριαντάρηδες άνδρες,  Ο Γιώργος και ο Πάνος, παιδιά του Νικόλα Φερεντίνου. Οι δυο άνδρες  με το σώμα τους  άρχισαν  να ανοίγουν δρόμο  μέσα στο χιόνι, η μάνα με εμένα ζαλίγγα και δυο κότες στα χέρια ακολουθούσε.  Ο πατέρας μου έμπασε τα πρόβατα πίσω από την ανοιγμένη  στο χιόνι στράτα.  Μετά από ταλαιπωρία δυο και πλέον  ωρών φτάσαμε στα Φερεντινέικα, στα σπίτια τους μας προσέφεραν και  την απαραίτητη βοήθεια. Ξεπεράσαμε ένα μεγάλο κίνδυνο.  Οι δυο  κότες  δεν άντεξαν και ψόφησαν”.

Τελειώνοντας την ιστοριούλα,  η κόρη μου Μαρία, μαθήτρια λυκείου τότε, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην αυτόνομη θέρμανση, μου είπε.
-           Μπαμπά, αυτή την ιστορία μας την ξανάπες. Αυτά συνέβαιναν τους παλαιότερους αιώνες, σήμερα η κοινωνία άλλαξε!  Οι  εποχές εκείνες  πέρασαν ανεπιστρεπτί.
-           Μαρία, πόσων αιώνων με κόβεις;  53-54  χρόνων άνθρωπος είμαι, δεν είμαι ο Μαθουσάλας!  Η Ιστορία των 2.500 τελευταίων ετών συνεχώς επαναλαμβάνεται. Η ευημερία με τη δυστυχία εναλλάσσονται  συνεχώς. Οι πόλεμοι και  οι καταστροφές συνεχίζονται και στις  μέρες μας. Η δυστυχία των ανθρώπων σε πολλές χώρες και σήμερα ζει και θριαμβεύει.   


       Χωρίς να πιστεύω ότι θα φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση συνέχισα λέγοντας:
      Εγώ παιδιά μου αν ξανάρθουν δύσκολα χρόνια,  πάλι θα επιζήσω. Αλλοίμονο σε εσάς την καλομαθημένη  νεολαία, εσείς θα υποφέρετε.
Η ιστορία των 2.500 ετών διδάσκει.    «Τη δυστυχία ακολουθεί η πρόοδος, την πρόοδο ακολουθεί η καλοπέραση,  την καλοπέραση ακολουθούν τεμπελιά, εγωισμοί, μισαλλοδοξία, οκνηρία με πολλά άλλα ανθρώπινα ελαττώματα.   Έπειτα ακολουθεί η καταστροφή και ξαναγυρνάμε στη δυστυχία».

        Δυστυχώς αγαπητοί φίλοι και φίλες στο ανθρώπινο  DNA     κρύβονται πολλά ελαττώματα. Βασικότερο ελάττωμα είναι  η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. (Σας φαίνεται λίγο Κομμουνιστικό, αλλά είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια). 

       Τον δυστυχισμένο άνθρωπο οι συνθήκες τον κάνουν   συνετό, έντιμο, συνεργάσιμο, πολύ δραστήριο και εργατικό. Με τα προτερήματα αυτά σταδιακά προοδεύει, ζει σε καλλίτερες συνθήκες, αλλά συνεχίζει να είναι επίμονος, προσεκτικός, εργατικός.   Όταν φτάνει στο στάδιο της καλοπέρασης τότε εμφανίζονται τα ελαττώματα  του DNA μας  και παίρνει το στραβό δρόμο. 
-   Εγώ   παίρνω ξεκούραστα  3.000  €  το μήνα!  Θα περιποιηθώ τις ελιές; Τα χωράφια στο χωριό;  Που δεν μου αποδίδουν ούτε 500 ευρώ το χρόνο!  Βλάκα με πέρασες!!!!
-   Εμένα κάθε μήνα μου τηλεφωνεί ο Διευθυντής της Τράπεζας και μου λέει: Καιρός είναι να πας ένα ταξιδάκι στις Σεϋχέλλες,  πέρνα να σου δώσω 10.000  €. Έχω πρόσωπο εγώ, οι τράπεζες με παρακαλάνε να μου δώσουν λεφτά !!!  Οι έξυπνοι διασκεδάζουν – οι βλάκες εργάζονται!!! 
-   Τον κερατά τον εργοστασιάρχη ξέρεις πόσα βγάζει;  Κι Εμείς τα κορόιδα δουλεύουμε. Αλλά που θα πάει θα τον γονατίσουμε στις απεργίες!  Ο λαός ξύπνησε!   Ο λαός απεργεί και ο εργοστασιάρχης που εξασφάλισε και τα τρισέγγονά του  κλείνει το εργοστάσιο!   Ποιος έχασε; Ο εργοστασιάρχης;
-    Έλα ρε ένα παντελόνι να πουλήσω στο κατάστημα θα κερδίσω 150 €. Κορόιδα υπάρχουν πολλά ! 
-    Ποιός τάζει τα περισσότερα αυτόν θα ψηφίσω!  Μα αυτός παίρνει μίζες! Κλέβει!  Δεν πάει να κλέβει!   Εμένα πάντως μου έταξε, θα μου βολέψει τα παιδιά!!!  

Περνάει ένα μεγάλο διάστημα  ο κλέψας του κλέψαντος, ο δανείσας τον δανείσαντα, παντού ρεμούλες, τίποτες δε λειτουργεί σωστά   και ΟΛΟΙ   ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ!  ΟΛΟΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ  !!! Με μίζες, με ΣΟΥΑΠΣ οι πονηροί πρωθυπουργοί βολεύονται, οι φίλοι ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ κάνουν πως δεν βλέπουν, μέχρις που εκλέγουμε παμψηφί ένα Ηλίθιο Πρωθυπουργό.  Μην πω και τίποτε παραπάνω  ......... 

      Τότε οι μεγαλοαπατεώνες του πλουτισμού, οι διεθνείς τοκογλύφοι   λένε:  Φτάνει πια !!!   φέρτε πίσω τα δανεικά!!!  Και ακολουθούν ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ της φτώχιας  στο έπακρο, μέχρι να γίνει μια επανάσταση, ένας πόλεμος, πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στις μέρες μας. Και κλείνοντας ο κύκλος γυρνάμε ξανά στη ΔΥΣΤΥΧΙΑ.


     Δεν ξέρω αν κάποιοι,  από τους λίγους που το διαβάσατε,  ψυχοπλακωθήκατε. Ζητώ συγγνώμη, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.  Κι εγώ γράφοντας  την προσωπική μου ιστορία, σταμάτησα και έκλαψα!     
      
Κώστας Α. Παππάς    ΑΠΡΙΛΙΟΣ  2017.