Ο γέρος

Μια ιστορία θα σας πω , που γνώρισα ένα γέρο,

εδάκρυσαν τα μάτια μου χωρίς να τον γνωρίζω.

Μια συμβουλή στον άνθρωπο γράφω προτού γεράσει,

να τη διαβάζει πάντοτε να μην τηνε ξεχάσει.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος δεν τονε συμπαθούνε,

το θάνατο παρακαλούν να μην τονε ξεχάσει.

Γ αυτό και κράτα γέροντα τα περιουσιακά σου,

γιατί μια μέρα θα βρεθείς στο δρόμο απ τα παιδιά σου.

Ο μεγαλύτερος εχθρός γίνεται το παιδί σου,

κι ο φίλος ο καλλίτερος είναι η σύνταξή σου.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος και δεν αυτοσυντηρείται,

καλλίτερος ο θάνατος παρά να τυραννείται. 

Σε μια γωνιά τον βάζουνε, το φουκαρά το γέρο

και να τον κοιτάξουνε χρειάζεται συμφέρον.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος και φύγουν τα παιδιά του,

είναι απαραίτητο νάχει τη συντροφιά του.

Άμα φύγει ο ένας απ τους δυο, ο άλλος γίνεται κουρέλι,

ο ένας τον σπρώχνει απ εδώ κι ο άλλος δεν τον θέλει.

Τη συμβουλή μου ανέλυσε και μην τηνε ξεχάσεις,

Να τη διαβάζεις πάντοτε, αλλά προτού γεράσεις.

Από την Εφημερίδα «ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ»

(Ελπίζω να μην το παραποίησα, καθότι το έγραψα καθ υπαγόρευση της κουνιάδας μου Κατερίνας Ρίζα.)