Η πούλια και η ξένη φωνή

Απόσπασμα από το Βιβλίο του Ανδρέα Παππά «επιστροφή στο παρελθόν»  Ιούνιος 1987

«Χαρά στα μάτια που θα ιδούν πρωτοθερτιά την πούλια».

Όποιος δει την πούλια την πρώτη του Ιούνη, με το παλιό ημερολόγιο, θα φτιάσει χίλια πρόβατα. Έτσι έλεγαν οι παλιότεροι.

Αυτή τη μέρα η πούλια βγαίνει με την ανατολή του ήλιου, γ’  αυτό κανένας δεν μπορεί να τη δει με γυμνό μάτι.

Εμένα μου φαινόταν πως είχα καθαρότερα μάτια και θα την έβλεπα.

Ήμουν δεκατριών χρονών και φύλαγα στο βουνό το στερφοκόπαδο, επί το πλείστον αρνιά και λίγα κριάρια. Παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω μεγάλος βλάχος, ένας τσέλιγκας των παραμυθιών. Αφού στα 12 τελείωσα το Δημοτικό σχολείο στα 13 μου χρόνια, νόμιζα πως ήρθε η ώρα  της επίτευξης του μεγάλου στόχου. Πρώτα – πρώτα, έπρεπε να δω την πρωτοθερτιά την πούλια. Πίστευα ότι αν έβλεπα την πούλια, σύμφωνα με την δοξασία - παράδοση όλα τ άλλα ήταν εύκολα. Η τύχη  θα ήταν για πάντα μαζί μου, με μια μικρή προσπάθεια οι πόθοι μου θα εκπληρώνονταν  κατά  λογική συνέπεια. 

Έτσι το αποφάσισα, την πρώτη Ιουνίου, να ξημερωθώ στην κορυφή του βουνού. Πολλές ώρες πριν ξημερώσει έπιασα την κορυφή του Γεραμπή*  και περίμενα το γλυκοχάραμα. Στη θέση αυτή δεν υπήρχε άλλη ανθρώπινη ψυχή.  Εγώ τυλιγμένος στην κάπα μου, πιο πέρα το στερφοκόπαδο γραικισμένο** και ένα αηδονάκι που κελαηδούσε όλη τη νύχτα.

Πλησίαζε το ξημέρωμα και η νύστα έραβε τα μάτια μου. Για να μην αποκοιμηθώ έβγαλα την καπνοσάκουλα, «έστριψα μια τσιγάρα» και την άναψα με ίσκα και πριόβολο.  Μόλις τράβηξα δυο ρουφηξιές, μέσα στην ήρεμη φύση, άκουσα πεντακάθαρα μια αντρική φωνή  ΩΧ !  ΟΧ !!.  ωχ-ωχ !

Από το φόβο μου ξέχασα τα χίλια πρόβατα. Ξεγραίκιασα το κοπάδι, μπήκα ανάμεσά τους και ροβόλησα χαμηλότερα για να πλησιάσω άλλα κοπάδια. Ξάγρυπνος με αγωνία περίμενα να φέξη όχι να δω την πούλια, αλλά για να μου φύγει ο φόβος. Το πρωί ξανανέβηκα στην βουνοκορφή και ερεύνησα το μέρος αυτό. Δεν υπήρχε ψυχή. Δεν υπήρχε ούτε άνθρωπος ούτε κοπάδι !!!

Το πρώτο και μεγαλύτερο παιδικό μου όνειρο διαψεύστηκε στην ηλικία των 13 ετών. Σ όλη μου τη ζωή έμεινα ένας μικρός ασήμαντος βοσκός. 

Γεραμπή* Είναι η ψηλότερη κορυφή του βουνού της Καλεντίνης με υψόμετρο 1750 μέτρα. «Δόξα νάχει ο Γεραμπής» = Δάξα νάχει ο ύψιστος.

γραικισμένο** (κοπάδι) πεσμένο για ύπνο και ξεκούραση.  

Κώστας Α. Παππάς Καλεντίνη  8 Ιουλίου 2011

Θα ακολουθήσει η δεύτερη παιδική – εφηβική απογοήτευση   «Η νεράιδα στο Βαλαρίτη ποταμό»