Ο μπάρμπα Γιώργος και ο Αρτινός ταξιτζής

Διαβάστε επίσης

Αναλυτικοί Πίνακες Θεμελίωσης Δικαιώματος Συνταξιοδότησης, του  Γιώργου Αυτιά.  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΡΙΑΝΗ  21-1-2011, 31-1-2011 και 4-1-2011. Επιβεβαιωμένοι από εγκυκλίους του Υπουργείου, των ασφαλιστικών ταμείων, την από 26-1-2011 ερμηνευτική εγκύκλιο Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και απόψεις άλλων ειδικών. http://anokalentini.blogspot.com/2011/02/26-1-2011.html

Ο μπάρμπα Γιώργος και ο Αρτινός ταξιτζής

Κωμική και ΑΣΤΕΙΑ ιστοριούλα ενός λεβέντη γέροντα του Μπάρμπα Γιώργου

Ο μακαρίτης, ο Γιώργο χαράλαμπο Νάκος, απ το Τυμπά Διχομοιρίου, ήταν ένας χαρισματικός γέρος, ψηλός, ευπαρουσίαστος, έξυπνος, καλαμπουρτζής, χαιρόσουν να τον ακούς να λέει μαραπάδες (διηγείται παλιές ιστορίες) ήταν ένας λεβεντόγερος. Επειδή η γυναίκα του πέθανε πολλά χρόνια πριν απ αυτόν, έμεινε μαζί με την οικογένεια του γιού του Κώστα, πότε στο χωριό και πότε στην Αθήνα. Για όλα είχε άποψη, όλα τάξερε, κυκλοφορούσε στους δρόμους της Αθήνας με μεγάλη άνεση. Παρά τα χαρίσματά του,  συχνά έπεφτε και σε γκάφες.

Το 1972, ένα πρωινό ξεκίνησε απ την περιοχή Ζωγράφου να φύγει για την  Άρτα με το λεωφορείο των 7.  Φτάνοντας στα πρακτορεία, το ρολόι του έδειχνε 7 παρά κάτι, αλλά το λεωφορείο δεν ήταν στην καθορισμένη θέση. Ο μπάρμπα – Γιώργος άρχισε να φωνάζει βροντόφωνα δεξιά – αριστερά,  που πήγε το λεωφορείο της Άρτας, γιατί δεν είναι εδώ. Τον πλησίασε ένας μεσήλικας και του λέει,

-          Μπάρμπα, η ώρα είναι 7 και 5΄ το λεωφορείο για την Άρτα έφυγε στις 7,  αλλά σήμερα είσαι τυχερός.

-          Τι  λες άνθρωπέ μου, πρέπει να περιμένω  εδώ 4 ώρες, για να φύγω με των 11 και είμαι τυχερός;

-          Ναι μπάρμπα τυχερός είσαι, γιατί εγώ είμαι ταξιτζής απ την Άρτα. Θα πληρώσεις σε μένα μόνο το εισιτήριο, στις εφτάμιση  θα φύγουμε και θα φτάσουμε στην Άρτα πριν  το λεωφορείο.

-          Και γιατί δε φεύγουμε τώρα, θα πληρώσουμε κάνα φόρο! Λέει ο μπάρμπα – Γιώργος, αστειευόμενος.

-          Έχω κανονίσει και με δυο άλλους Αρτινούς, θα έρθουν εδώ μέχρι τις εφτάμιση, θα πάρω και εκείνους  στην Άρτα.  Εγώ έχω και κάτι δουλίτσες τώρα, μην απομακρυνθείς απ εδώ και σε χάσω μπάρμπα,  απαντά ο μεσήλικας.  Φεύγει και σε 5 – 6 λεπτά ξανάρχεται λέγοντας,

-          Μπάρμπα  πρόσεχε, σε λίγο θάρθουν  οι  δυο Αρτινοί, μην τους αφήσεις ν απομακρυνθούν και τους ψάχνουμε, πες τους ο ταξιτζής πήγε δίπλα να πληρώσει ένα γραμμάτιο, γυρίζοντας φεύγουμε αμέσως.  Ο μεσήλικας ψάχνοντας τις τσέπες του ξαναλέει, βλέπω δεν μου φτάνουν και τα λεφτά για το γραμμάτιο, μου δίνεις σε παρακαλώ τώρα τις 134 δρχ. για το εισιτήριο;    

Ο μπάρμπα – Γιώργος ανοίγει το πορτοφόλι ,  δίνει 135 δρχ. ο μεσήλικας του επιστρέφει μια δραχμή και πάει να πληρώσει το γραμμάτιο.

Ο μπάρμπα – Γιώργος τους περίμενε στο πρακτορείο μέχρι τις οχτώμιση, ύστερα αναβάλλοντας το ταξίδι επέστρεψε στο σπίτι του, στο Ζωγράφο.

Ο ταξιτζής με τους δυο Αρτινούς, ακόμα πληρώνουν το γραμμάτιο.

Σημειωτέο ότι , τότε τα εισιτήρια του ΚΤΕΛ ήταν ακριβά, οι 134 τότε δραχμές  είχαν σημαντική αξία, ξεπερνούσαν την αξία των 135 σημερινών ευρώ.  

Η εκπτωτική κάρτα

Την επόμενη χρονιά, μια μέρα, ο μπάρμπα – Γιώργος  λέει στην νύφη του τη Βασίλω. έμαθες ότι κυκλοφορούν κάτι κάρτες για να ψωνίζεις παντού φτηνά;

-           Όχι, απαντά η Βασίλω.

-          Καλά το κατάλαβα εγώ και σου αγόρασα μια. Τις πωλούσε ένα καλό παιδάκι εκεί στην Πλατεία Βάθης. Εξήντα δραχμές έχουν, αλλά εσένα μπάρμπα θα στην αφήσω ένα πενηντάρικο, να ψωνίζετε όλοι στην οικογένεια φτηνά. Είναι οικογενειακή, στο φούρνο, στο μπακάλη και σ όλα τα καταστήματα θα τη δείχνετε και θα σας κάνουν έκπτωση 10%. Αυτή είναι η κάρτα, πάρτην.

-          Εγώ δεν τη θέλω,  κράτα την.

-          Τι να την κάνω εγώ; Για σένα την αγόρασα, να ψωνίζεις στο μπακάλη φτηνότερα.   

-          Πατέρα,  πάλι σε κορόιδεψαν,  δεν υπάρχουν τέτοιες κάρτες.

-          Κανένας δε με κορόιδεψε, η κάρτα το γράφει απάνω καθαρά,«με την κάρτα αυτή δικαιούσθε έκπτωση 10% σ όλα τα καταστήματα» , διάβασέ την και εσύ.

-          Δείξ την πρώτα στο μπακάλη που ψωνίζουμε και μετά τα ξανασυζητά με, απάντησε η Βασίλω.

Ο μπάρμπα – Γιώργος την έδειξε στο μπακάλη και σε δυο άλλα  καταστήματα για να πεισθεί ότι το παιδάκι της Πλατείας Βάθης, ήταν ένας άλλος μικρός απατεωνίσκος.