Ο Χριστός, ο χάρος και ο βλάχος (ανέκδοτο)

Ήταν χειμώνας, ο Χριστός και ο χάρος βρέθηκαν μόνοι, χωρίς τρόφιμα, σ ένα ερημικό βουνό. Δεν πάει άλλο, λέει ο Χριστός, Θα πάω να ζητήσω από το βλάχο ένα αρνί, διαφορετικά θα πεθάνουμε από την πείνα.

Πήγε ο Χριστός στο βλάχο, χτύπησε την πόρτα της καλύβας και ο βλάχος άνοιξε.

Καλησπέρα, είμαι ο Χριστός, είμαι  νηστικός, θέλω τη βοήθεια σου, θέλω να μου δώσεις ένα αρνάκι, είπε ευγενικά ο Χριστός.  

-          Φύγε δεν έχω αρνιά, απάντησε ο βλάχος.

-           Σε παρακαλώ , έχω μια βδομάδα νηστικός, δώσε μου να φάω κάτι.

-          Φύγε,  σου είπα και εγώ δεν έχω να φάω, απάντησε ο βλάχος.

Ο Χριστός επέστρεψε στο βουνό.  Ο χάρος, όταν άκουσε την απάντηση,  θυμωμένος έφυγε για την καλύβα του βλάχου. Χτύπησε νευρικά την πόρτα της καλύβας. Ο βλάχος βλέποντας την άγρια φάτσα του χάρου, λέει πέρασε μέσα να σε φιλοξενήσω, άρχοντά μου.

-          Είμαι, ο χάρος, δε θέλω φιλοξενία, να μου δώσεις ένα αρνί θέλω.

-          Και βέβαια θα σου δώσω ένα αρνί, αν μου πεις ένα μικρό μυστικό θα σου δώσω δυο αρνιά, είπε ο βλάχος.  

-          Ρώτησε, τι θέλεις να μάθεις;

-          Εσύ που καθημερινά παίρνεις χιλιάδες ανθρώπους, πως  διαλέγεις, ποιούς θα πάρεις;

-          Αυτό είναι πολύ εύκολο για μένα. Κάθομαι ψηλά σε μια πολυθρόνα, γύρω μου είναι αναμένα εκατομμύρια καντηλάκια, το καθένα ανήκει και σε ένα άνθρωπο. Μερικά τρεμοσβήνουν, επειδή τελειώνει το λάδι τους, πλησιάζω, βλέπω σε ποιόν ανήκει, πάω και τον παίρνω, απάντησε ο χάρος.

-          Αν μου πεις και ένα άλλο μυστικό, θα σου δώσω όλα τα αρνάκια πούνε στο μαντρί, λέει ο βλάχος. Το δικό μου καντηλάκι έχει πολύ λάδι;

-          Κι αυτό εύκολο είναι για μένα, σε πληροφορώ ότι θα ζήσεις πολλά χρόνια ακόμα, το καντήλι σου είναι γεμάτο λάδι,  απαντά ο χάρος.

-          Και τώρα, δρόμο απ εδώ, λέει αγριεμένος ο βλάχος

-          Και τα αρνιά, πούνε τ αρνιά, απαντά ο χάρος.  

-          Βρε ούστ από δω, μη περιλάβω την κλείτσα και σε κάνω οχτόσιες οκάδες, λέει ο βλάχος.

Ο χάρος όπου φύγει, φύγει…..

Υστερόγραφο.  Οι βλάχοι πάντα υπερηφανεύονταν για την εξυπνάδα τους. Πιστεύω πως είχαν δίκιο. Οι κλιματικές και περιβαλλοντολογικές συνθήκες τους έκαναν έξυπνους και δραστήριους ανθρώπους. Το απέδειξαν τα παιδιά τους, που έγιναν άριστοι επιστήμονες.

«Ο δημοσιογράφος του χωριού και της  στάνης»  Kapaka Pappas