Το πάθημα ενός προέδρου

      Όταν γεράσει ο άνθρωπος ξαναγίνεται παιδάκι, έτσι λένε.  Οι σωματικές δυνάμεις εξασθενούν, οι αισθήσεις όρασης, ακοής υπολειτουργούν, ακόμη και το μυαλό λιγοστεύει και  ο "πάλαι ποτέ πανίσχυρος άνδρας" γίνεται “του κόσμου το περίγελο”.   

    Πριν 30 και πλέον χρόνια, ένας γέρος, πρώην πρόεδρος Αρείου Πάγου, παρακαλώ, πήγε στο ταχυδρομείο Ψυχικού να εξοφλήσει το λογαριασμό της ΔΕΗ.

Στάθηκε  σε μια «ουρά»  και περίμενε υπομονετικά με το λογαριασμό στο χέρι, να εξυπηρετηθεί με τη σειρά του,  σε μια  θυρίδα συναλλαγής.  (Στο Παλαιό Ψυχικό κατοικούσαν και κατοικούν άνθρωποι πολύ υψηλής μόρφωσης πολύ ευγενικοί και πολύ ευκατάστατοι).

Σε λίγο,  πλησιάζει κάποιος και του λέει :

Εσείς κύριε πρόεδρε να στέκεστε στη σειρά για να εξυπηρετηθείτε, ντροπή μας!  Καθίστε εκεί δα στην καρέκλα και δώστε μου το λογαριασμό και τα χρήματα για να σας εξυπηρετήσω εγώ.

Ο πρόεδρος,  που δεν έβλεπε και καλά, νόμισε τον ευγενικό  κύριο για τον ταχυδρόμο της περιοχής του και χωρίς δισταγμό, του  έδωσε το λογαριασμό με το αντίστοιχο χρηματικό ποσό.

Καθίστε σ αυτή την καρέκλα κ. πρόεδρε μέχρι να σας φέρω την εξοφλημένη απόδειξη,  συνέχισε ο πρόθυμος κύριος!      

   Περίμενε 5 λεπτά, περίμενε 10 λεπτά ο πρόεδρος και ο ευγενικός κύριος δεν ξαναγύρισε να του επιστρέψει την απόδειξη.  Μετά από μισή ώρα ο πρόεδρος ανησύχησε,  πλησίασε τα γκισέ και ζήτησε από μια υπάλληλο να του φωνάξει τον ταχυδρόμο της περιοχής του.  Η υπάλληλος  απάντησε ότι κανένας ταχυδρόμος δεν είναι στην αίθουσα διανομέων, έφυγαν όλοι για διανομή, πριν  δυο - δυόμησι  ώρες.  Τον πρόεδρο «τον έζωσαν τα φίδια» και ζήτησε τον προϊστάμενο συναλλαγής, η συνάδελφος τον παρέπεμψε σ μένα.

  Αφού, ο πρόεδρος  εκμυστηρεύτηκε το πάθημά του,  άρχισα την αναζήτηση. Κανείς εκ των υπαλλήλων συναλλαγής  δεν είδε τίποτα, δεν άκουσε τίποτα, δεν γνώριζε τίποτα. Πήρα απ τις θυρίδες συναλλαγής όλους τους εξοφλημένους λογαριασμούς, τους έψαξα ένα-ένα, αλλά ο λογαριασμός του προέδρου δεν υπήρχε πουθενά, έτσι αποκλείσαμε και την πιθανότητα κάποιος πράγματι ευγενικός κύριος να εξόφλησε το λογαριασμό του προέδρου, παραλείποντας να του δώσει την απόδειξη.   

   Ο πρόεδρος τηλεφώνησε στη γυναίκα του και σε λίγο εμφανίστηκε μια κυρία, τσαχπίνα,  πολύ νεότερή του, την οποία και ενημέρωσα για το θλιβερό συμβάν.

Μετά την ενημέρωση ο πρόεδρος άκουσε απ τη σύζυγο τα "μπινελίκια  του". 
Για δυο - τρία λεπτά, βλάκα τον ανέβαζε, ηλίθιο τον κατέβαζε!  Τσιμουδιά ο πρόεδρος.

Άντε τώρα άχρηστε – ανίκανε, σηκώσου απ την καρέκλα, πάμε στο σπίτι, αρκετά για σήμερα,  κατέληξε.

Τότε, ήμουν στην ηλικία των 30-32 ετών, ελεύθερος  και σκέφτηκα, τι βάσανα περνάνε, οι καημένοι οι παντρεμένοι. 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πως καταντάει στα γηρατειά  ο άνθρωπος !  

Ακόμα και τον πανίσχυρο,  Α……    Π .....,    στα τέλη της ζωής του, η Μ.... τον "έβαλε στο βρακί" της,  κατά τη λαϊκή ρήση.

    

Κώστας Α. Παππάς  
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2016