Το
ρολόι του Στράτου σταμάτησε. Το κούρδισε, το κούνησε τούδωσε και δυο – τρία χτυπήματα, αλλά το ρολόι δε λειτούργησε.
Είναι για το Ζάγκλη,* είπε και το έβαλε
σε μια μπουλίτσα.**
Πιο
πάνω από το σπίτι του Στράτου έμεινε ο Νίκος,
ράφτης κατά κύριο επάγγελμα, αλλά και πρακτικός μηχανολόγος παντός τύπου
χοντροκομμένου εργαλείου.
Η
Στράταινα συνάντησε το Νίκο και του λέει:
Πέρνα καμιά μέρα απ το σπίτι να δεις και εκείνο
το ρολόι του τραπεζιού γιατί χάλασε και μας κόπηκαν τα χέρια.
Νάτος
και ο Νίκος με μια τανάλια και ένα
κατσαβίδι εμφανίστηκε στο σπίτι του Στράτου να φτιάσει τα ρολόι. ……
Έβγαλε
κάποια εξαρτήματα, τα φύσηξε, τα καθάρισε και τα ξανάβαλε στη θέση τους. Ένα εξάρτημα
δεν κατάφερε να το βάλει στη θέση του και έμεινε απέξω. Μόλις το κούρδισε, το
ρολόι ξεκίνησε να λειτουργεί.
Ο
Στράτος ρώτησε γιατί αυτό περίσσεψε;
Δε
χρειάζεται σε τίποτα αυτό, απάντησε ο Νίκος και το πέταξε με δύναμη απ το παράθυρο
που ήταν ανοιχτό, πέρα στο χωράφι.
Για καμιά βδομάδα το ρολόι λειτούργησε, αλλά έπειτα ξανασταμάτησε.
Μετά
από πολλούς μήνες ο Στράτος πήγε στην Άρτα και ο Ζάγκλης απάντησε:
Το
ρολόι είναι καλό, καθάρισμα μόνο ήθελε, αλλά του λείπει και ένα εξάρτημα, που
ανταλλακτικό δεν έχω, γι αυτό εγώ δε
μπορώ να στο φτιάσω. Πέρασε κι απ τον Κούρτη,* αν αυτός έχει κανένα παλιό
ανταλλακτικό, θα είσαι τυχερός !
Ζάγκλης*
και Κούρτης* παλιοί ρολογάδες στην Άρτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος